Cost-per-Click (CPC)
Cost-per-Click (CPC): korte samenvatting
Cost-per-click (CPC), ook wel bekend als pay-per-click (PPC), is een betaalmethode, prestatiestatistiek en advertentiemodel inéén en wordt gebruikt voor online marketingcampagnes. Eenvoudig gezegd verwijst het naar hoeveel een adverteerder aan kosten wil betalen aan een uitgever of publicist voor elke keer dat er op een advertentie geklikt wordt door een gebruiker.
CPC wordt vooral geassocieerd met zoekmachines zoals Google, Yahoo en Bing, maar het is ook van toepassing op sociale netwerkplatforms en andere kanalen.
Het cost-per-click of pay-per-click model is ontworpen om adverteerders ervan zeker te stellen dat ze alleen betalen voor advertenties die gezien zijn en waarop gereageerd is – via een klik op de advertentie. Als prestatiestatistiek of betaalmethode geeft het adverteerders een duidelijke indicatie van hoeveel ze moeten betalen per klik en het stelt ze in staat om strategisch te bepalen hoeveel ze willen betalen voor elke gebruikersklik op hun advertentie.
Cost-per-Click (CPC): de details
Cost-per-click en pay-per-click beschrijven beide een online advertentie model, waarbij de adverteerder aan de publicist betaalt per klik door een internetgebruiker. Meestal is de publicist of uitgever een zoekmachine, de eigenaar van een website of blog, een netwerk van websites of een social media platform. De advertenties kunnen vele vormen aannemen, zoals banners of display ads, tekstadvertenties of gesponsorde links op de SERP (search engine results pagina).
De begrippen cost-per-click (CPC) en pay-per-click (PPC) zijn onderling uitwisselbaar en ze betekenen dan ook grofweg hetzelfde. Het enige verschil zit hem erin dat pay-per-click verwijst naar de aanpak terwijl cost-per-click eerder de statistieken beschrijft: de kosten voor de adverteerder per klik op hun PPC advertenties.
Als prestatiestatistiek kun je cost-per-click berekenen via de volgende formule:
CPC = Totale advertentiekosten / Totaal aantal kliks
Gaandeweg is het onderscheid tussen de pay-per-click aanpak en de cost-per-click statistieken echter steeds minder relevant geworden. Daarom worden de twee begrippen nu min of meer als synoniem beschouwd.
Het cost-per-click model wordt over het algemeen geassocieerd met zoekmachines zoals Google en Bing. Het basisprincipe houdt in dat adverteerders bieden op zoekwoorden die passen bij hun advertentiestrategie. De advertenties worden vervolgens getoond als gesponsorde resultaten en komen bij gebruikers in beeld die zoeken op relevante keywords. De adverteerder betaalt het platform voor elke keer dat iemand op de advertentielink klikt.
Zoekmachines werken ook met speciale advertentieplatforms zoals Google Ads (vroeger bekend als Google AdWords) en Microsoft Advertising (vroeger bekend als Bing Ads). Deze zijn opgezet om marketeers in staat te stellen PPC advertentiecampagines te creëren, naast reclamevormen met andere betaalmethodes. Google Ads diende hierbij als voorbeeld, maar het is ook mogelijk om advertenties te tonen op relevante websites en apps via het Google Display Network.
Over het algemeen gebruiken deze platforms een combinatie van verschillende factoren voor hun besluitvorming over wanneer een advertentie getoond dient te worden. Google Ads gebruikt bijvoorbeeld een veilingachtige aanpak waarbij adverteerders kiezen op welk keyword ze willen bieden en tegen welk maximumbedrag voor elke klik. Google Ads let echter ook op de Quality Score. Deze score wordt gegenereerd door te kijken naar specifieke factoren zoals het aantal keer doorklikken, relevantie en plaatselijke (en regionale) prestatie.
Het is daarnaast belangrijk om te begrijpen dat de CPC aanpak niet alleen van doen heeft met zoekmachines. Het wordt een steeds gebruikelijker model voor reclame of gesponsorde posts op social media zoals Facebook. Bovendien kunnen ook individuele websites hun eigen cost-per-click advertentieruimte aanbieden.
Variaties binnen het Cost-Per-Click Model
Binnen het bredere concept van cost-per-click adverteren kunnen we twee varianten onderscheiden:
- Flat Rate – De marketeer of adverteerder bereikt een overeenkomst met de website, publicist of het netwerk en betaalt een afgesproken bedrag voor elke keer doorklikken. Het voordeel van deze variant is dat beide partijen exact weten wat een klik waard is. Dit maakt het makkelijker om te traceren en om strategische besluiten te nemen.
- Bid-Based – De marketeer of adverteerder stelt voor zichzelf een maximumprijs vast voor elke klik op zijn advertentie. Vervolgens gaat hij mee in een biedsysteem met andere adverteerders bij elke keer dat de advertentie wordt getriggerd door een internetgebruiker. De veiling is geautomatiseerd en de eventuele winnaar moet iets meer betalen dan de nummer twee, zonder dat het maximumbedrag wordt overschreden.
Deze laatste aanpak waarbij wordt geboden komt het vaakst voor bij zoekmachines en advertentienetwerken. Bij de bid-based aanpak gaan marketeers soms in zee met geautomatiseerde biedsystemen of reclamebureaus, zodat ze strategisch hun biedbedragen kunnen managen.
Voordelen en uitdagingen CPC
Het voornaamste voordeel van cost-per-click adverteren is het feit dat marketeers alleen betalen zodra gebruikers op hun advertentie klikken. Dit voorkomt in theorie dat er betaald moet worden voor een advertentie die niet gezien of zelfs opzettelijk genegeerd wordt door gebruikers. Dat betekent dat de betaling over het algemeen plaatsvindt in ruil voor een zeker niveau aan interesse en betrokkenheid.
Vergeleken met veel andere advertentiemethodes is starten met de CPC aanpak vrij eenvoudig. Ook is het makkelijk om de resultaten te meten en continu te monitoren. Je past eenvoudig de maximumprijs voor een klik aan en deze toegankelijkheid zorgt ervoor dat je nauwelijks technische kennis nodig hebt.
Bovendien kun je bij platforms zoals Google Ads en Microsoft Advertisements je advertenties richten op bepaalde zoekwoorden, demografische elementen en geografische locaties. Hiermee maximaliseer je de relevantie. Op die manier kunnen marketeers hun doelgroep bereiken op de momenten waarop de grootste kans is dat mensen de gewenste actie uitvoeren, aangezien ze al actief op zoek zijn naar een gerelateerd zoekwoord of een opvolging van bepaalde zoekwoorden.
Het grootste nadeel van het cost-per-click model is dat een advertentiecampagne een hoog aantal keer doorklikken laat zien en daarmee kan escaleren in de kosten, als de prestaties niet nauwgezet worden gemonitord. Als een advertentie misleidend is, kan het ook gebeuren dat er veel wordt doorgeklikt maar de conversiecijfers heel laag blijven.
Tevens moeten marketeers zich realiseren dat alle kliks even zwaar wegen, ondanks de intentie van de gebruiker. Dat houdt in dat de kosten voor een klik die per ongeluk is gedaan hetzelfde zijn voor een bewuste klik. Ook kunnen rivaliserende bedrijven of kwaadwillende partijen pogingen doen om campagnes bewust te saboteren: een paar kliks op een bepaalde advertentie en de kosten lopen alweer op. Google Ads & Co bieden hier weliswaar wat beschermende maatregelen tegen maar deze zijn niet volledig ‘foolproof’.
Conclusie
Cost-per-click, of pay-per-click, is een reclamemodel dat marketeers in staat stelt om te betalen voor een advertentie die ook daadwerkelijk is gezien en betrokkenheid heeft gegenereerd in plaats van te betalen voor een advertentie die misschien wel genegeerd wordt. Deze aanpak kwam voor het eerst op in het midden van jaren ’90 en wordt inmiddels breed geassocieerd met zoekmachine advertentienetwerken zoals Google Ads. Ook social media en andere kanalen maken steeds meer gebruik van deze methode.
Cost-per-click verwijst echter ook naar een statistiek die kan worden gebruikt om de ‘value for money’ – waarde te bepalen van een advertentiecampagne. In deze context wordt de waarde berekend door de totale advertentiekosten te delen door het aantal doorkliks op de advertentie.